Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը[1] հայտնաբերել է Կոնվենցիայի 3-րդ հոդվածի ընթացակարգային կողմի խախտում՝ 2019 թվականի հունիսի 20-21-ը հավաքը ցրելու ժամանակ ցուցարարների նկատմամբ ռետինե փամփուշտների կիրառման և ֆիզիկական բռնության անարդյունավետ քննության պատճառով։

Հատկանշական է, որ Եվրոպական դատարանն իր որոշման մեջ հղում է անում Ժողովրդական պաշտպանի հատուկ և խորհրդարանական զեկույցների եզրակացություններին և առաջարկություններին։

Ըստ դատարանի՝ չնայած այն հանգամանքին, որ Ժողովրդական պաշտպանի գրասենյակը դեռևս 2019 թվականի հուլիսին և 2020 թվականի մարտին ընդգծում էր քննչական մարմինների կողմից իրադարձությունների համակարգված վերլուծության անհրաժեշտությունը, մինչ օրս նման վերլուծություն չի արվել: Չի պատրաստվել նաև պաշտոնական զեկույց, որտեղ նկարագրված է իրադարձությունների մանրամասն ժամանակագրությունը, գործողությունների տարանջատման պլանավորման և իրականացման փուլերը՝ հետագայում նմանատիպ միջադեպերը կանխելու համար։ Չնայած Ժողովրդական պաշտպանի հստակ առաջարկություններին, ղեկավարների պատասխանատվության հարցը պատշաճ քննարկման ու գնահատականի չարժանացավ։

Եվրոպական դատարանը նաև կենտրոնացել է պետության պարտավորության վրա՝ ապահովելու ոստիկանության ծառայողների նույնականացման հնարավորությունը, ովքեր կասկածվում են ոստիկանության լայնածավալ միջոցառումների պլանավորման և իրականացման ընթացքում: (Խոսքը դիմակավորված ոստիկանների տեսանելի նույնականացման նշանների մասին է)։

Ինչ վերաբերում է Կոնվենցիայի 3-րդ հոդվածի էական կողմին, ապա այս փուլում Եվրոպական դատարանը ձեռնպահ է մնացել որոշում կայացնելուց՝ պատճառաբանելով, որ հետաքննությունը դեռ շարունակվում է։

Դատարանը մատնանշում է, որ որոշումը կյանքի կոչելու համար, նախևառաջ, Վրաստանի իշխանությունները պետք է համապատասխան եզրակացություններ անեն այն հարցերի վերաբերյալ, որոնք բաց են մնում ընթացիկ հետաքննության շրջանակներում։

Ժողովրդական պաշտպանը գտնում է, որ անհրաժեշտ է իրականացնել Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի որոշումը, իսկ նախաքննական մարմնի կողմից հավաքի ցրման ընթացքում տեղի ունեցած իրադարձությունների ամբողջական պատկերացում կազմելը և համապատասխան անձանց պատասխանատվության հարցը գնահատելը։

[1] Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի 2024 թվականի մայիսի 7-ի որոշումը «Tsaava and others v. Georgia» տե՛ս. <https://hudoc.echr.coe.int/eng#{%22fulltext%22:[%22tsaava%22],%22itemid%22:[%22001-233412%22]}>