Վրաստանի Ժողովրդական պաշտպանի հայտարարությունը Կանանց նկատմամբ բռնության դեմ պայքարի միջազգային օրվա կապակցությամբ
Վրաստանի Ժողովրդական պաշտպանը միանում է գենդերային բռնության դեմ 16-օրյա համաշխարհային արշավին և կարծում է, որ Վրաստանը մի շարք դրական քայլեր է ձեռնարկել կանանց և ընտանեկան բռնության դեմ պայքարում։
Սակայն համակարգային խնդիրները մնում են, որոնք պահանջում են պետության անհապաղ արձագանքը։ Հարկադիր մանկական ամուսնությունների դեպքերը, որոնք հիմնականում տեղի են ունենում առևանգման կամ ծնողների միջև գործարքների միջոցով, մնում են մարտահրավեր: Խնդրի առկայությունը հստակ ցույց տվեց անցյալ ամիս 14-ամյա աղջկա սպանության վատթարագույն դեպքով, որին նախորդել էին տարբեր տեսակի գենդերային բռնություններ։
Պետության համար կարևոր է խիստ քաղաքականություն իրականացնել և ապահովել անհրաժեշտ, այդ թվում՝ օրենսդրական միջոցառումների իրականացումը վաղ ամուսնության կանխարգելման և աղջիկների պատշաճ պաշտպանության և օգնության համար։ Հատուկ ուշադրություն պետք է դարձնել հանցագործությունների չհաղորդման դեպքերին, ինչպես նաև ուսուցիչների տեղեկացվածության բարձրացմանը գործող օրենսդրական կարգավորումների վերաբերյալ և համապատասխան քայլեր կձեռնարկվեն ուղղորդման ընթացակարգերի խախտման յուրաքանչյուր դեպքի համար։
Համակարգված կերպով, բոլոր համապատասխան գերատեսչությունների ներգրավմամբ, պետք է ձեռնարկվեն անհրաժեշտ միջոցներ՝ կանխելու կանանց նկատմամբ բռնության ծայրահեղ ձևը, ֆեմիցիդը, և այդ ուղղությամբ աշխատանքները պետք է ուժեղացվեն, հատկապես այն մարզերում և հասարակությունում, որտեղ գենդերային նորմերն ու կարծրատիպերը դեռ ամուր տեղում են:
Կանանց նկատմամբ բռնության և ընտանեկան բռնության դեպքերին համապատասխան արձագանքելու ուղղությամբ շարունակում են մնալ մի շարք համակարգային մարտահրավերներ, խնդրահարույց է սեռական բռնության վերաբերյալ գործող օրենսդրությունը։ Նաև համաձայնեցված և համակարգված աշխատանք պետական գերատեսչությունների միջև։ Մինչ այժմ հաստատված չէ կանանց նկատմամբ բռնության և/կամ ընտանեկան բռնության զոհերի նույնականացման, պաշտպանության, օգնության և վերականգնման ազգային ուղղորդման ընթացակարգերի փաստաթուղթը։
Բռնության զոհերի համար գոյություն ունեցող ծառայությունները որոշ մարզերում հասանելի չեն կանանց համար: Բռնության զոհերը պատշաճ կերպով լիազորված չեն, ինչին խոչընդոտում է բռնության զոհերի կարիքներին հարմարեցված մունիցիպալիտետների ծրագրերի սակավությունը: Այնուամենայնիվ, բոլոր հանցագործների համար խնդրահարույց է բռնի վերաբերմունքի և վարքագծի փոփոխության վրա կենտրոնացած վերապատրաստման դասընթացների առկայությունը:
Կարևոր է, որ ի պատասխան վաղ տարիքից կանանց նկատմամբ գենդերային ճնշումների, պետությունը պետք է համարժեք ջանքեր գործադրի գենդերային բռնության հիմնական պատճառների դեմ արդյունավետ պայքարելու, ինչպես նաև կանանց համար դժվարացնող բացերը վերացնելու համար։